متن ترانه داریوش اقبالی

طاقت من طاقت دل طاقت سنگ است

غزل پریده رنگ است دل ترانه تنگ است

نه در زمین نه در زمان جای درنگ است

بیا که وقت تنگ است مرا حوصله تنگ است

مرا حوصله تنگ است

هر کسی همنفسم شد دست آخر قفسم شد

من ساده به خیالم که همه کار و کسم شد

اون که عاشقانه خندید خنده*های من رو دزدید

پشت پلک مهربونی خواب یک توطئه می*دید

رسیده*ام به ناکجا خسته از این حال و هوا

حدیث تن نیست مرا طاقت من نیست

مرا طاقت من نیست مرا طاقت من نیست

نه در زمین نه در زمان جای درنگ است

بیا که وقت تنگ است مرا حوصله تنگ است

مرا حوصله تنگ است

هر کسی همنفسم شد دست آخر قفسم شد

من ساده به خیالم که همه کار و کسم شد

اون که عاشقانه خندید خنده*های من رو دزدید

پشت پلک مهربونی خواب یک توطئه می*دید

رسیده*ام به ناکجا خسته از این حال و هوا

حدیث تن نیست مرا طاقت من نیست

مرا طاقت من نیست مرا طاقت من نیست

طاقت من طاقت دل طاقت سنگ است

 

دل ترانه تنگ است غزل پریده رنگ است

نه در زمین نه در زمان جای درنگ است

بیا که وقت تنگ است مرا حوصله تنگ است

مرا حوصله تنگ است