عشق و شهادت ۱

سلام بر عزیزان

📄متن سخنرانى #حضرت_آقاى_حاج_على_تابنده_محبوبعلیشاه_طاب_ثراه در ۲۸ مهر ۱۳۷۰

 

🔹عشق و شهادت🔹

 

🔸قسمت اوّل:

 

یکى از مقاماتى که براى مؤمن ذکر شده، مقام شهادت است. شهادت بر دو نوع است: نوع اوّل شهادت ظاهری است که مؤمنین در مقابل دشمنان دین به‏ مقام رفیع شهادت می رسند و از نظر ظاهرى، جسم خاکى و فانى در معرض فنا قرار می گیرد و به ‏عبارت دیگر کشته می شوند و شهید می گردند.

نوع دوّمى که براى شهادت ذکر کرده ‏اند شهادت باطنى است که در این شهادت، قاتل خود دوست است و به ‏تعبیر عرفانى ‏اش شهید به مقام فناء فى ‏اللَّه مى ‏رسد و در حدیث قدسى داریم:

 

 💠«مَنْ طَلَبنى وَجَدنى و مَنْ وَجَدنى عَرَفنى و مَنْ عَرَفَنى عَشَقَنى و مَنْ عَشَقنى عَشقتُه و مَنْ عَشَقْتُه قَتَلتُه و مَنْ قَتَلْته اَنا دیتُه.»

 

خداوند مى ‏فرماید: کسى که به جستجوى من آمد، مرا طلب کرد، مرا درمى ‏یابد؛ وقتى که مرا دریافت، مرا مى‏ شناسد و کسى که مرا شناخت، عاشق من مى‏ شود و کسى که عاشق من شد، من هم عاشق او مى ‏شوم و کسى که عاشق او شدم او را مى ‏کشم و کسى که او را کشتم، خونبهایى براى او قائل هستم و این خونبها خود من هستم. و چه مقامى بالاتر از این که خونبهاى شهید، خود خداوند است.

باز در حدیث نبوى (ص) آمده است که:

 

💠«مَنْ عَشَقَ فَعَفَّ وَکَتَمَ ثُمَّ ماتَ، ماتَ شَهیداً»؛ کسى که عاشق شد و خویشتن‏دارى کرد و عشق خود را پنهان کرد و مُرد، درحالتى از دنیا رفته است که به‏ مقام شهید رسیده است. وقتى مؤمن و سالک به‏ مقام شهید مى‏ رسد که عشق او به محبوب و معبود واقعى به سرحد کمال برسد تا به آنجایى که جز دوست، دیگرى را نبیند؛ این عشق است که باعث مى‏ شود مؤمن به این چنین مرحله ‏اى برسد.

عشق در لغت از ریشه "عَشَقه" گرفته شده است؛ "عَشَقه" در فارسى همان پیچک است. پیچک گیاهى است رونده که به دور گیاه دیگرى مى ‏پیچد و آن قدر سماجت در پیچش خودش به خرج مى‏ دهد که گیاه اوّلى را در وجود خودش حل و با خودش یکى مى‏ کند. این سماجت در پیچش به دور آن گیاه به‏ وسیله گیاه دیگرى به‏ نام "عَشَقَه" یا پیچک باعث این مى ‏شود که هر دو گیاه یکى بشوند.

 

🔸ادامه دارد ...

--------------------

http://s3.img7.ir/sCdRi.jpg

#کانال_تلگرام_کلام_دوست

@kalamedoust121