عشق و شهادت ۴

سلام دوستان

📄متن سخنرانى #حضرت_آقاى_حاج_على_تابنده_محبوبعلیشاه_طاب_ثراه  در ۲۸ مهر ۱۳۷۰

 

🔹عشق و شهادت🔹

 

🔸قسمت چهارم :

 

یک بار که حضرت موسى به کوه طور مى‏ رفت، جوانى عرض کرد که یا موسى به خداوند عرض کن که عشق خودش را در دل من بیاندازد. موسى وقتى که عرض مى‏ کند، خداوند مى‏ فرماید: این جوان طاقت این امر را ندارد و براى این که به تو ثابت بکنیم که در این جوان طاقت عشق ما وجود ندارد، در قلبش ذرّه‏اى از محبّت خود را جاى دادیم، برو ببین که به چه سرنوشتى دچار شده است. زمانى که موسى از کوه طور به‏ پایین آمد، مشاهده کرد که جوان در اثر همان ذرّه حبّى که خداوند در دل او جاى داده بود، خودش را از کوه پرت کرده و قطعه قطعه شده بود.

 

🔹حال چگونه باید با کمک راهنما و پیر و استمداد از ائمّه اطهار(ع) این عشق را به ‏تکامل رساند و تیشه به ریشه نفس زد؟ هر چه یاد خدا، یاد محبوب را در دل افزون‏ تر بکنیم، طبعاً امیال نفسانى از دل بیرون مى‏ رود و خانه تهى و مهیّا مى‏گردد براى صاحب‏خانه و روشنایى و نورانیّت ربّ به چشم دل دیده مى‏ شود. این زمانى است که آدمى تهذیب نفس بکند تا بتواند چهره محبوب را در قلب خودش با چشم دل مشاهده بکند. در راه سلوک، یک دسته اعمال قالبیّه وجود دارد و یک دسته اعمال قلبیّه ‏اى. اگر این دو با هم انجام بشود آنگاه این نفس تهذیب و پاک مى‏ شود. خانه رُفت و روب مى‏ شود و آماده آمدن دوست مى‏ گردد و این فقط و فقط با توجّه تام به ذکر و یاد خدا میسّر است.

 

🔹درباره ذکر و مراتب آن و اینکه قلب را باید آماده بکنیم براى ورود محبوب، داستان شیرین و فرهاد نمونه بارزى است، به این شرح که روزى به ‏شیرین مى ‏گویند: فرهاد چهره تو را بر کوه، نقش بسته است. وقتى شیرین مى ‏آید و به کوه نگاه مى ‏کند مى‏ بیند چهره ‏اش را به‏ همان طریق که عیناً هست فرهاد به کوه نقش و حجّارى کرده است. شیرین از فرهاد سؤال مى‏ کند که تو یک بار بیشتر من را ندیدى چگونه با یک بار دیدن این چنین حجّارى کردى؟ او در جواب مى‏ گوید که آرى یک بار دیدم ولى آن یک بار به چشم دل دیدم نه به چشم سر. وقتى که آدمى به چشم دل، محبوب را ببیند، هرگز از دل نمى‏ رود و همیشه در قلبش باقیست و مى‏ ماند.

 

🔸ادامه دارد ...

--------------------

http://s3.img7.ir/sCdRi.jpg

 

#کلام_دوست 

@kalamedoust121