ای مظهر احد هو یا علی مدد
ای محرم صمد هو یا علی مدد
ای شاه ذو رَشَد هو یا علی مدد
ای میر معتمد هو یا علی مدد
الله را اسد هو یا علی مدد
جان از تو صیقلی یا مرتضی علی
دل از تو منجلی یا مرتضی علی
یا والی الولی یا مرتضی علی
ای ذات تو علی یا مرتضی علی
ای یاد تو مدد هو
طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف
طرف کرم ز کس نبست این دل پر امید من
گر چه سخن همی‌برد قصه من به هر طرف
از خم ابروی توام هیچ گشایشی نشد
وه که در این خیال کج عمر عزیز شد تلف
ابروی دوست کی شود دستکش خیال من
کس نزده‌ست از این کمان تیر مراد بر هدف
چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل
یاد پدر نمی‌کنند این پسران ناخلف
من به خیال زاهدی گوشه‌نشین و طرفه آنک
مغبچه‌ای ز هر طرف می‌زندم به چنگ و دف
بی خبرند زاهدان نقش بخوان ولاتقل
مست ریاست محتسب باده بده ولاتخف
صوفی شهر بین که چون لقمه شبهه می‌خورد
پاردمش دراز باد آن حیوان خوش علف
حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق
بدرقه رهت شود همت شحنه نجف
دیوان حافظ غزل شماره 296
@darvishhaghali 🌹
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﭘﻴﺮﻱ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﻳﺪﻱ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺪﻋﻲ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﭘﻴﺮ ﺍﻭ ﻋﺰﻡ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻲ ﻧﻤﻴﻜﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﺪﻋﻲ ﺭﻭﻳﺖ ﺑﻮﺩ , ﺭﻭﺯﻱ
ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﭘﻴﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺷﺪﻧﺪ , ﭘﻴﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﻳﺪ ﺭﺧﺼﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺻﻴﺤﻪ ﺍﻱ ﺯﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ
ﭘﻴﺮ ﺍﻭﻥ ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻬ ﻳﺎ ﺷﻴﺦ ﺳﺒﺐ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ
ﺷﻴﺦ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﮔﻔﺖ :
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺎ ﺩﻳﺪ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ
ﺗﺬﻛﺮﻩ ﺍﻻﻭﻟﻴ
ﺎﻱ ﻋﻂﺎﺭ
