عشق و شهادت ۳

📄متن سخنرانى 

#حضرت_آقاى_حاج_على_تابنده_محبوبعلیشاه_طاب_ثراه  در ۲۸ مهر ۱۳۷۰

 

🔹عشق و شهادت🔹

 

🔸قسمت سوّم:

 

حال به این سؤال مى ‏رسیم که این حبّ شدید که به ‏عشق تعبیر مى‏ شود، چگونه در انسان پیدا مى ‏شود؟ انسان عاشق زیبایى و جمال است و خداوند نیز داراى حسن مطلق است:

 

🔹در ازل پرتو حسنش ز تجلّى دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

 

خداوند مى ‏فرماید که من گنج پنهانى بودم که مى‏خواستم شناخته شوم، خلق را آفریدم از براى آنکه شناخته شوم:

 

 💠«کُنْتُ کَنْزاً مَخْفِیّاً فَاَحْبَبْتُ اَنْ اُعْرَفَ فَخَلَقْتُ الْخَلْقَ لِاُعْرَفَ».

 او مى‏ خواهد چگونه شناخته بشود؟ بدین ترتیب که حسّ و زیبایى و جمال خودش را به بنده‏اش نشان بدهد و بدین ترتیب او را عاشق و واله و شیداى خود کند. این عشق چگونه در قلب مؤمن و بشر عادى پیدا مى‏شود؟ بشرى که به‏ تنهایى امکان عاشق شدن به محبوب و معبود واقعى که او را به کمال مطلق برساند، ندارد؟ در اینجا راهبر و راهنمایى بایستى وجود داشته باشد. این راهبر و راهنما کیست و پیدایش آن چگونه است؟ ما یعنى شیعه، شیعه اثنى عشرى  کسانى که به ولایت على ابن ابى‏ طالب و یازده نفر فرزندان و جانشینان آن بزرگوار اعتقاد داشته و داریم معتقدیم که این عشق به‏ واسطه آن بزرگواران، با رابطه معنوى و ولوى با آنان، با محبوب و معشوق حقیقى برقرار مى‏شود. کما این که باز داریم: 

 

💠«ولایةُ علىّ ابن ابى‏طالب حِصْنى فَمَنْ دَخَل حِصْنى اَمِنَ مِنْ‌عذابى»،

 ولایت على ابن ابى‏ طالب حصار من است که اگر آدمى داخل آن حصار بشود، از هر عذابى در امان است. همین حصار است که انسان را به عشق مى ‏رساند. 

🔹و امّا چرا مى ‏گوییم که بشر احتیاج به این دارد که رابطه و واسطه‏ اى داشته باشد تا به ‏خداى خودش، معبود و معشوق خودش، برسد؟ اوّلاً چون این نفس، این نفس امّاره، باعث آن مى ‏شود که آدمى نتواند امیال و اغراض و شهواتش را سرکوب بکند و مستقیماً با حقّ ارتباط برقرار بکند، از این‏ رو رابطه و واسطه‏ اى مى‏ خواهد که بین ما و محبوب مطلق باشد؛ اصولاً اگر این چنین نباشد بشر طاقت این را ندارد که خداوند حبّ و عشق خود را به‏ طور کامل و تمام در دل او جایگزین کند.

 

🔸ادامه دارد ...

--------------------

http://s3.img7.ir/sCdRi.jpg

#کلام_دوست 

@kalamedoust121