تنها

یا بد؟

┏━━━📚🖊━━━┓

 @shamsmowlana

Www.shamsrumi.com

┗━━━✍📝━━━┛

یک زمان تنها بمانی تو ز خلق

در غم و اندیشه مانی تا به حلق

#مثنوی_مولانا

واقعا چرا وقتی انسان تنها می شود به قول مولانا غم و غصه گلوی او را فشار می دهد؟

این غم از چه نوعی است؟ خوبه یا بد؟

مساله اینه که انسان در تنهایی حواسش به دیگران نیست تا حواسش از خودش پرت شود. وقتی که تنها شدیم با خودمان مواجه می شویم. خودمان را در آینه خودمان می بینیم. حال این خود چه چهره ای دارد؟ وحشتناک یا زیبا؟ نورانی یا تاریک؟ قوی یا ضعیف؟ در زمان تنهایی انواع و اقسام افکار گذشته و حال آینده به سراغ ما می آیند. اینکه کاش فلان کار را نکرده بودم، کاش فلان حرف را زده بودم و ... بعد ترس و توهم از آینده. چی میشه؟ اگه فلان بشه چه کار کنم... 

از این به بعد هر موقع تنها شدی ببین چه احساسی داری، این احساس همان خود  واقعی توست. اگر شاد بودی، با دیگران نیز شاد خواهی بود ولی اگر در تنهایی ترسیدی و غم به سراغ تو آمد، بِدان که حضور در جمع تنها مُسکّنی است که درد وجودت را پنهان می کند.

اما این خود واقعی، خود حقیقی ما نیست. خود حقیقی ما را شمس تبریزی اینگونه به ما معرفی می کند:

 

#شمس_تبریزی می فرمایند:

با خویشتنم خوش است،

زین پس من و من.

انسانی که از وفور عشق با خودش در صلح است و در جنگ نیست، با خودش کشمکش ندارد ، 

یک چنین آدمی را باید الگوی اخلاق دانست.

یک چنین موجودی خودش گلستان است و دنیا را هم گلستان می کند.

در جای دیگری باز هم #شمس_تبریزی می فرمایند:

زندان را بر خود بُستان گردانیم،

چون زندان ما بُستان گردد،

بنگر که بُستان ما خود چه باشد.

 

در ادامه بیت اول مولانا در مثنوی می فرمایند:

چیست اَنْدَر خُم که اَنْدَر نَهْر نیست ؟

چیست اَنْدَر خانه کَنْدر شهر نیست؟

این جهان خُم است و دلْ چون جویِ آب

این جهانْ حُجْره‌ ست و دلْ شهرِ عُجاب

یعنی آنچه که تو در بیرون از خود به دنبالش هستی همین الان در وجود تو حضور دارد. جهان هستی در مقابل دل تو مانند کوزه در برابر جوی آب است و حُجره ای در مقابل شهر عجایب.

روی این چیزها بیاندیشیم که پیامبر اکرم فرمودند یک ساعت تفکر بهتر از هفتاد سال عبادت است.